powołanje: nawjedowacy přistajeny wotrjada za marketing, turistiku a zarjadowanja
dźěłowe městno: Měšćanski zarjad Kamjenc
wosebite znajomosće a nazhonjenja na serbskim polu: bywši sobudźěłaćer SLA
motiwacija a wobsahowe ćežišća:
Buch na to narěčany, zo so přemało młódšich kandidatow požada. W tutym zwisku steji mój angažement. Rady pomham, hdyž móžu a hdźež je trěbne.
Wobsahowje hodźa so ćežišća na moje powołanske wobłuki a nazhonjenja wróćo wjesć: Nawjeduju w Kamjenskim měšćanskim zarjadnistwje ressort, kotryž je zamołwity za lokalne turistiske wuwiće a za turistisku informaciju, za wobhospodarjenje dweju hrajnišćow (Měšćanske dźiwadło a jewišćo na Pastwinej horje), za zarjadowanja a za marketing.
W zašłosći sym tež jako disponent pola Serbskeho ludoweho ansambla dźěłał.
W tym nastupanju leži moja ekspertiza w znajomosćach procesow komunalnych zarjadnistwow, we wobłukach turistiskeho hospodarstwa a kulturnych zawodow, we wabjenju a w zjawnostnym dźěle.
Chcu hišće na to skedźbnić, zo sym wotewrjeny za prócowanja wo bazisce demokratisce wolene serbske ludowe zastupnistwa.
Lube česćowarki a česćeni česćowarjo Korle Awgusta Kocora,
Sehr geehrter Herr Bürgermeister Michauk, Liebe Anwohner von Berge und Umgebung!
Wir ehren heute hier in Berge den sorbischen Komponisten Korla Awgust Kocor.
Vor zweihundert Jahren wurde er hier geboren und vor einhundert Jahren beschlossen unsere sorbischen Vorfahren dieses Denkmal zu errichten. Sie hatten die hervorragende Bedeutung Kocors für die sorbische Musik erkannt.
Jubilejne lěto chila so ke kóncej. Zhladujemy na najwšelakoriše zarjadowanja we Łužicy a zwonka njeje. Mjez druhimi dožiwichmy oratorij Podlěćo w Lubiju z chórami tamnišeje eforije zhromadnje z chórom Budyšin, koncertantne předstajenje spěwohry Wodźan wot Pražskich wuměłcow w čěskej stolicy, wulki bibliski oratorij Israelowa zrudoba a tróšt w Budyšinje a smy swjećili Serbski spěwanski swjedźeń: Spěwarstwo aktiwne na žurli w Budyšinje a wopytowarstwo w livestreamje.
Před sto lětami je Hanka Krawcec narysowała Kocorowy ródny dom , kotryž je z tehdy wušłeje pohladnicy znaty. Dom běše so hižo w lěće 1907 wotpalił. Jeje nan Bjarnat Krawc, kotryž Kocora wosobinsce derje znaješe, je přewzał iniciatiwu za postajenje tutoho pomnika, štož hodźeše so hakle sydom lět pozdźišo přez Zwjazk serbskich spěwarskich towarstwow do skutka stajić.
Wjele bě w tutym lěće słyšeć, widźeć a čitać wo Kocoru, mužu wěčnoh‘ wopomnjeća.
Tu w jeho ródnej wsy njech je jónu tež spomnjene na jeho skutkowanje na socialnym a towaršnostnym polu.
Kocor bě hibićiwy při załoženju Maćicy Serbskeje. Je zhromadźiznje namjetował zarjadować spěwanske swjedźenje.
Korla Awgust Kocor je serbskim žonam na zjawne jewišćo puć rubał. Na druhim Serbskim spěwanskim swjedźenju 1846 wobdźěli so mjez 100 spěwarjemi prěni raz aktiwnje 17 spěwarkow.
Kocorowy wuměłski spěw Serbska njewjesta , na słowa Zejlerja “Sym Serbow serbske holičo”, wostanje markantny přikład za skrućenje žónskeho sebjewědomja. Prěnja interpretka bě 1849 jeho sotra Chrystla.
Wo jeho zwjazanosći k swojej ródnej Budestečanskej wosadźe swědči moteta “Zbóžni su, kiž wusywaja zorna smilnej dobroty”, kiž je wón 1864 na słowa Zejlerja skomponował a twórbu sam dirigował při wotkryću pomnika w Budestecach při cyrkwi za dobroćela Jana Michała Budarja. Budarja z Hornjeje Hórki sej Serbja česćachu jako wulkomyslneho darićela.
(Seine Verbundenheit zur Heimatgemeinde bringt Kocor in seiner Motette “Zbóžni su, kiž wusywaja zorna smilnej dobroty” auf deutsch:“Selig sind, die da aussäen die Saat der barmherzigen Güte”. Diese Motette komponierte Kocor und dirigierte selbst die Aufführung anlässlich der Enthüllung des Denkmals neben der Kirche in Großpostwitz für Jan Michał Budar aus Obergurig . Dieser wurde hier besonders verehrt für seine Wohltätigkeiten.)
Jako prěni wučer, potajkim nawoda šule, kantor a organist w Ketlicach angažowaše so Kocor w cyłosakskim wučerskim zjednoćenstwje. Sylny zaćišć zawostaji jeho přednošk wo wučerskim chłostanskim prawje před 500 wučerjemi ze Sakskeje, Pruskeje a Šleskeje na 10. powšitkownej Sakskej wučerskej zhromadźiznje 1860.
Tele styki zmóžnichu jemu předstajenje swojich twórbow w sakskej stolicy a přisporjachu tak njemało nahladnosći serbskeje hudźby.
1848 rozprawješe Tydźenska Nowina, zo wunjese Kocor na spěwanskim swjedźenju w Smječkecach sławu “jednoće mjez katolskimi a ewangelskimi Serbami”. Hdyž pomyslimy, zo wuchadźeše narodne hibanje we hłownym z kruhow ewangelskeho wučerstwa, – na prěnim spěwanskim swjedźenju wobdźělichu so jeničce dwaj katolskej wučerjej a dwaj katolskej seminaristaj – widźimy, zo bě Kocor wotewrjeny tež katolskim Serbam napřećo. W Janskich kupjelach, blisko Róžanta, zapřija Kocor do programa – jeho wosebje za tutu městnosć stworjeny spěw – “Swjateje Marijne sylzy”.
Korla Awgust Kocor jako hudźbnik a komponist njeje ze sebičnych motiwow serbske spěwanske swjedźenje wodźił a nowe spěwy płodźił, zo by so sam jako komponist profilował. Jemu je šło wo wěc, zo so Serbja jako jedyn cyłk, jedyn narod, jedna zhromadnosć rozumja a wuznawaja, potajkim w znamjenju časa zhromadnje wo demokratiske prawa wojuja.
Domowina 