Sobotu je so někak sto ludźi, mjez nimi starši a jich dźěći z Ćiska, na dworje radnicy we Wojerecach na swjedźenskim zarjadowanju za spominanje na załoženje župow před sto lětami we Wojerowskej „Radnej pincy” schadźowało. Na kóncu staj wyši měšćanosta Torsten Ruban-Zeh a předsyda Domowiny Dawid Statnik wopomnjensku taflu wotkryłoj, kotraž tež QR-kode za internetny zwisk do třěšneho zwjazka wopřijima. Bohudźak ma dwór radnicy škleńčanu třěchu, za čas wotkryća je so dešć přestał. Tež třěšny zwjazk Serbow su we Wojerecach załožili, na druhim boku torhošća w domje, w kotrymž je dźensniši dźeń „Kulturna fabrika” (Kufa) zaměstnjena.

Wyši měšćanosta Torsten Ruban-Zeh (SPD) je na serbskosć jako wosebitosć a jónkrótnosć Łužicy skedźbnił. Zaměr je, zo so tež za sto lět hišće serbuje. Město běše we wubědźowanju „Rěčam přichilena komuna – serbska rěč je žiwa” tři razy w kategoriji „města” dobyło a prěnje městno wobsadźiło. Za dalše rozšěrjenje wučby a kursow serbšćiny trjebaja wuske zhromadne dźěło města, Domowiny, Serbskeho šulskeho towarstwa a krajneho zarjada za šulu a kubłanje.

Stawiznarka dr. Annett Brězanec ze Serbskeho kulturneho archiwa při Serbskim instituće w Budyšinje jimaše publikum z wjele zajimawymi detailemi stawiznow župow njehladajo na mało dokumentow ze załoženskeho časa: „Žórłowy zakład je přewšo snadny – najwažniše pisomne žórło je serbske nowinarstwo. W aktowym archiwje Domowiny je so z časa do 1945 jenož 14 kašćikow wobchowało. Serbsce pisać wobknježeše tež jenož mały dźěl maćernorěčnych Serbow, w šulach so to njewučeše, wosebje nic w Pruskej.” W NDR „přewzachu sekretariaty z hłownohamtskimi přistajenymi” poprawnu organizaciju župneje dźěławosće”: „Funkcija čestnohamtskeho župana bě jenož hišće formelna a bjez wuznama. Wuwiwaše so kruty system rozprawnistwa, wubědźowanjow a krutych postajenych přednoškow, župnych festiwalow atd.” Jeje facit je, „zo hakle politiski přewrót 1989 zaso móžnosć skićeše, poprawnu ideju župow wožiwjeć a wuspěšnje wutwarjeć, dźiwajo na wosebitosće serbskeho žiwjenja w rozdźělnych kónčinach a tutón potencial wužiwać na dobro Serbstwa.”  

Předsyda Domowiny Dawid Statnik praješe na přednošk wědomostnicy nawjazujo w swojej dwurěčnej narěči (tuta pasaža běše w němskej rěči): „Regionalisierung und Dezentralisierung bedeuten Miteinander auf Augenhöhe. Die Menschen wollen weder global noch regional Einheitsbrei. Die Sehnsucht nach überschaubaren sozialen Räumen, in denen sich Menschen über ihre Geschicke miteinander verständigen können, nimmt spürbar zu. Unsere Domowina-Regionalverbände entsprechen diesem wachsenden Grundbedürfnis. Domowina heißt Heimat, ihren Platz findet die sorbische Heimat in der Župa, dem Regionalverband.”

Składnostnje zahajenja „Lěta župow” namołwješe Statnik, składnosć zu intensiwnu wuměnu regionow wužiwać: „My Serbja smy drje nošer jónkrótnosće Łužicy, ale budźmy sprawni: Hdyž ,Rjana Łužica’ spěwamy, myslimy hustodosć předewšěm na swoju wjesku resp. wokolinu wokoło nas. To je wězo čłowjesce zrozumliwe, ale tež my dyrbjeli sej z bohatosću rěčnych a kulturnych barbow našeho ludu zeznajomić, kotrež sahaja regionalnje wot Łužiskich hór nimale hač do Berlina. Runje nětk w času so nadźijomnje nachilaceje pandemije je najwjetši čas za mjezsobne přibliženje.”

Porno załoženskemu zarjadowanju w lěće 1921 bjez zastupjerja z Dolneje Łužycy běše Dolna Łužyca tón raz prominentnje reprezentowana: z nowym městopředsydu Domowiny, dr. Hartmutom Leipnerom. Tež městopředsyda z Hornjeje Łužicy, Marko Hančik, wjacori načolni zastupjerjo župow, čłonojo zwjazkoweho předsydstwa a přistajeni Domowiny běchu mjez druhim přitomni. Wo kulturne wobrubjenje postarachu so wuspěšnje dźěći z pěstowarnje „dom lutkow” w Ćisku a skupina „Jankahanka”, kotraž je po lětach přestawki zaso zjawnje wustupiła. Wo dalšej wosebitosći so na kromje powědaše: To běše prěnje zjawne zarjadowanje na dworje Wojerowskeje radnicy pod škleńčanej třěchu.